Ang paniniwala ay may dalawang aspeto. Ang una ay ang nilalaman ng ikalawang pagbasa. Kapag sinabi nanting naniniwala tayo, ang ibig sabi...
Mga kapatid, ung paniniwala sa Dios ay hindi lang pag tangap bilang isang katotohanan ang Kanyang mga Salita o na mahal nya tayo. Kasama dapat nito ang pag papaubaya ng buhay natin sa Kanya. Yung hayaan natin na mahalin tayo ng Dios sa pamamagitan ng pagmamahal din natin sa kapwa. Yung parang sa mag syota na binigay mo na lahat pati password ng fb mo, kinuwento mo na lahat ng baho ng pamilya mo, wala kang nirereserve o hindi alam ng partner mo. Parang ganun. (Yung mga bitter jan wag na muna kokontra at may araw din kayo).
Nabangit sa Gospel natin ngayon si Pedro at ang kanyang mga kasamahan. Sila ay mga dalubhasa sa pagningisda. At yun ang hanap buhay nila. Nung gabi bago sa kaganapan kasama si Jesus ay wala silang nahuling isda bagamat ginawa na nila ang lahat. Maya't maya'y bigla na lang sinabihan sila ni Jesus: "go out into the deep and lower your nets." E lokoloko lang ang gagawa nun lalu na kung sumikat na ang araw. Sigurado, gaya ng karamihan sa atin na puro marurunong sa lahat, all knowing ika nga, sa isip din siguro ni Pedro at ng mga kasamahan e parang nagagago lang ang taong ire. Anak ng karpentero si Jesus, karpentero lang din for sure ang alam ng binata. Kahit ako kung ako si Pedro, sasabihin ko, "sino ka para sabihan mo ako ng dapat kong gawin sa pangingisda e wala ka ngang experience sa pangnisda, ako matagal na, at alam ko na walang makukuha pag wala tagala." Pero, in the end, kahit na matigas ang ulo ni Pedro ay di siya nagpadala sa familiarity nya sa anak ng karpentero at nagtiwala, sabi nya: "kami (na professional sa pngingisda) ginawa namin lahat buong gabi para makahuli pero nauwi sa wala, pero kung yan ang sabi mo (ikaw na amateur at jabber lang), siya nawa."
TRUST AND FAITH LEADS TO MIRACLES. FAMILIARITY HINDERS THEM TO OCCUR. Dahil nagtiwala si Pedro at ipinagpaubaya nya na lang kay Jesus ang lahat, di nya inakala namakakhuli sila ng ganun na lang kadami. Mga kapatid, ganyon din ang anyaya sa atin: Pumalaot ka, magtiwala ka lang. Huwag mong igagaya ang tiwala na nawala sa iyo ng iniwan mo o nang iwanan ka ng x mo. Iba si Lord. Hindi ka totoong naniniwal sa Dios kung hindi mo ipinapaubaya ang lahat sa kanya ng buo.
Subalit ang paniniwala ay hindi dapat nasa utak lang. Kailangan mong isabuhay ito, isagawa, maranasan. Kailangan na sa lahat ng pagkakataon ay kaakibat mo Siya. Kailangan makita natin t sundin ang kanyang hamon na magmahal bagama't mahirap o masakit masaktan, na magpakita ng awa at habag sa kapwa, maging makatarungan, malaya, magpatawad, makipagkasundo, maging mabait, magiliw at marunong tumangap ng iba. Ang paniniwala natin sa kanya (paniniwala na totoo ang pagmamahal nya) ay ang magdadala sa atin ng mga karanasang di natin inaasahan na makita. Ang paniniwala sa kanya (pagtiwala sa kanya ng ating buhay) ay ang siyang tutulong sa atin sa panahon na tayo'y madapa at malagpasan ang hirap na dinaranas at dadanasin sa ibabaw ng lupa.
Yung karanasan natin, na nagdadala sa atin sa paniniwala o pagtiwala sa Dios o (ang paniniwala na nagdadala sa atin na maranasan natin ang pagmamahal ng Dios), ay ang siyang gumagawa sa atin bilang mga taga pagsunod niya, bilang mga disipulo ni Jesus. Natututo tayo sa kanya, naniniwala tayo sa kanya, ipinapaubaya natin ang buhay natin sa kanya, inilalangkap natin ang mga turo niya sa mismong buhay natin. Diba yun yung pagiging isang disciple o follower? Well, ngayong araw na ito, iniimbitahan tayo na huwag lang manatili bilang taga sunod. Iniimbitahan din tayo na maging tagapaglaganap ng kanyang Salita, ng kanyang pagmamahal sa lahat.
Pero, malaking P-E-R-O ang dapat nating tandaan: Ang paniniwala sa Dios at ang pagdanas ng kanyang pagmamahal sa buhay natin at ang pagtulong sa pagpapalaganap nito ay nangangailangan ng PAGPAPAKUMBABA.
Balikan natin yung mga binasa ngayong araw Is 6:1-2a, 3-8, 1 Cor 15:1-11 at Lk 5:1-11. Anung naging attitude ni Pedro pagkatapos ng milagro? "Go away from me, Lord; I am a sinful man" ang sabi nya. Ang sinu man na nahumaling sa Dios, nakaranas ng pagmamahal ng Dios ay namamalayan nya na sya pala ay wala kung ikukumpara sa kadakilaan ng Maykapal. Anong sabi ni Isaiah: “Woe is me, I am doomed! For I am a man of unclean lips, living among a people of unclean lips; yet my eyes have seen the King, the LORD of hosts!” Anung sabi ni San Pablo? "I am the least of the apostles... I hardly deserve the name apostle." So bilang Katoliko na may paniniwala sa Dios, di ka dapat naninira ng iyong kapwa kahit na iba a man ang paniniwala nila. Dapat makita ung pagsasabuhay at pagdadala natin ng mensahe ng Panginoon sa mapakumbabang pamamaraan. Hindi sa pag aasta katulad ng mga tumutuligsa. Humility makes our faith credible and our actions as true actions of piety and devotion to God.
Si Pedro, si Isaias, si Pablo ay tinawag upang ipalaganap ang paniniwala at karanasan sa Dios. Tayo rin ay inaanyayahan na maging katulad nila, ACTIVE FAITHFUL. Hindi yung papasok sa simbahan, uupo at uuwi pagkatapos ng misa tapos wala na. You can be fishers of men by showing them the "Faith", by living out your experience of this faith and by humbly proclaiming it to others,
AND REMEMBER: ONLY A HUMBLE PERSON WOULD PUT HIS TRUST TO SOMEBODY ELSE. ONLY A HUMBLE PERSON WOULD LIVE WHAT IS BEING ASKED OF HIM. ONLY A HUMBLE PERSON WILL GO OUT INTO THE WHOLE WORLD TO PREACH ABOUT HIM AND NOT ABOUT HIMSELF. AT TANGING ANG ISANG TAONG MAPAGKUMBABA LANG ANG MAY TOTOONG "SIYA NAWA!"
No comments